IBM PC działa pod nadzorem systemu operacyjnego DOS. Jest to skrót od słów Disk Operating System, co znaczy Dyskowy System Operacyjny. System ten zarządza pracą komputera i jest łącznikiem między użytkownikiem a urządzeniami. Z nazwy wynika, że podstawowym zadaniem systemu DOS jest zarządzanie współpracą z pamięciami dyskowymi komputera. Wynika to z faktu, że choć wprowadzamy informacje z klawiatury lub myszą, a oglądamy je na ekranie, to niemal każde działanie ma w pewnym momencie związek z zapisem na dysku lub z odczytem informacji tam zapisanych. Sposób przechowywania informacji jest obecnie zunifikowany w różnych systemach operacyjnych. Jednak każdy ma swoje cechy charakterystyczne. Dlatego o zapisie i identyfikacji informacji na dysku będzie mowa w artykule dotyczącym systemu DOS. Po włączeniu komputera, do pamięci ładowany jest system operacyjny. Jeżeli wszystko przebiega prawidłowo, to system zgłasza gotowość do pracy. Pokazuje się migająca plamka zwana kursorem, która wskazuje miejsce pisania poleceń. Polecenia trzeba napisać zgodnie z ich składnią, a każda, nawet drobna, pomyłka powoduje komunikat o błędzie. Przy dłuższych tekstach poleceń łatwo o literówki, co powoduje, że przy braku wprawy praca jest dość uciążliwa. Rozwój techniki sterowania ekranem pozwolił stopniowo na tworzenie coraz bardziej skomplikowanych programów, wykorzystujących ruch kursora na ekranie. Początkowo wykorzystywano te możliwości jedynie w edytorach tekstu, jako wygodne narzędzie do wprowadzania poprawek w dowolnym miejscu ekranu, oraz w programach, gdzie konieczna była grafika. Wkrótce jednak narodził się pomysł, aby wykorzystać te możliwości do uproszczenia obsługi komputera.
