Programy archiwizujące, stosując różne techniki, pozwalają zmniejszyć objętość plików o około 50% (w przypadku grafiki kompresja dochodzi do 90%). Najbardziej znane są programu należące go tak zwanej grupy programów Shareware (patrz punkt 3.5) to programy ARJ oraz ZIP. Jest wiele technik archiwizacji (kompresji) i nie ma tu miejsca na ich szczegółową analizę. Przyjrzyjmy się zagadnieniu od strony użytkowej. Archiwum plików jest swego rodzaju biblioteką. Aby skorzystać z pliku w niej zawartego, trzeba go najpierw wyciągnąć z grupy i doprowadzić do czytelnej postaci. Jeśli zaś pojawi się nowy plik, który ma zostać zarchiwizowany, to można go dodać do zestawu. Plik zawierający archiwum może nie mieścić się na jednej dyskietce. W takim przypadku programy archiwizujące potrafią zapisać informację, że archiwum kontynuowane jest na kolejnym dysku i wznowić działanie po wymianie dyskietki przez użytkownika. Daje to maksymalne wykorzystanie miejsca na dysku. Wiemy bowiem, że podczas normalnej pracy wykorzystanie dysku jest nieefektywne. Jeśli pozostało na nim 100 KB, to nie możemy zapisać pliku, który ma o jeden bajt więcej. Przy archiwizacji problem ten nie występuje.
