Dzisiaj w fizyce zmienna t (czas) jest powszechnie używana; odkryto, że większość zjawisk przyrodniczych, które w ogóle można opisać matematycznie, może być opisana jako równania różniczkowe — zmieniające się proporcje zmiany. Newton wyraził ten nowy sposób traktowania przepływu naturalnych zdarzeń uznając czas absolutny, łącznie z absolutną przestrzenią, za podstawową cechę wszechświata. „Absolutny, prawdziwy i matematyczny czas, sam z siebie, ze swej natury, upływa równo, bez względu na czynniki zewnętrzne” — pisał w swych Principiach (Scholium to Definition 8, Sir Isaac Newton’s Mathematical Principles, 1:6). Zmysły informują nas — czasami dokładnie, czasami nie — o mijaniu tego prawdziwego czasu, ale nasze odczucie zmysłowe ma oczywiście wtórne znaczenie. Rzeczywistością jest abstrakcja.
