Świadomość, że otaczające nas rzeczy stają się lepsze, że pozostają takie same bądź że się degenerują, ciąży na naszej zdolności lub niezdolności zmieniania ich we właściwym kierunku, szczególnie w sensie materialnym — uzyskiwania lepszego pożywienia, lepszego schronienia, większego komfortu. Grecki pesymizm był zapewne po części pochodną niepowodzeń w doskonaleniu kontroli przyrody, a optymizm, który przez wieki panował w Europie Zachodniej, współistniał z umiejętnością bardziej efektywnego ujarzmiania sił natury. Wiara w postęp jest po prostu wiarą w zdolność ludzkości do działania; czas nie jest już wrogiem powodującym jedynie rozpad i zniszczenie, ale sprzymierzeńcem w polepszaniu rasy ludzkiej.
