Dzisiaj antropolodzy, a nawet krytycy literaccy diagramują wszystko, od stosunków społecznych w plemionach pierwotnych do współczesnej poezji. Rysowanie diagramu nie jest niczym nowym, lecz rodzaje doświadczenia ujmowane w tych kategoriach są teraz z pewnością tak doniosłe jak nigdy przedtem. Za ten trend jest, przynajmniej częściowo, odpowiedzialny komputer. Czyni on geometrę z każdego, kto ma do rozwiązania problem obliczeniowy. Od użytkownika wymaga interpretowania problemu w kategoriach przestrzennych, rozważania powierzchni pamięci, której będzie potrzebował jego program, oraz struktury logicznej, którą nada obszarowi pamięci. Skończona, nieciągła geometria komputera rozciąga się na szerokie obszary intelektualnej aktywności, obszary zbyt nieprecyzyjnie wyznaczone dla geometrycznych systemów współczesnych matematyków.
