Jeśli zegar, a ostatecznie matematyczny, Newtonowski czas regulował życie całego społeczeństwa, znaczyło to również, że całe społeczeństwo korzystało z obietnicy czasu Newtonowskiego. Ludzie mieli przed sobą perspektywę czasu nieskończonego, nieskończoną możliwość rozwijania nowych źródeł energii, rozbudowy miast, wynajdowania nowych maszyn i oczekiwania rosnącej krzywej postępu materialnego. I choć niektórzy utrzymywali, że postęp materialny i duchowy nie jest tym samym, mało kto poważnie myślał, że ograniczone są także materialne zasoby naszej planety. Najsłabiej rozwinięte obszary Azji, Afryki, Ameryki Południowej i zachodniej Ameryki Północnej musiały się wydawać dziewiętnastowiecznym przedsiębiorcom niewyczerpanym źródłem surowców. Mogłyby się one nadal wydawać. niewyczerpane, gdyby nie eksplozja demograficzna dwudziestego wieku.
