UNIX jest wielozadaniowym, wielodostępnym systemem operacyjnym występującym na najróżniejszych platformach sprzętowych od komputerów osobistych PC począwszy. System umożliwia równoczesną pracę niezależnych użytkowników (jest to tzw. wielodostęp), z których każdy może wykonywać współbieżnie, czyli, w uproszczeniu, równocześnie szereg oddzielnych zadań (jest to tzw. wielozadaniowość). Zilustrujmy to na przykładzie: w systemie pracują równocześnie sekretarka oraz programista. Sekretarka tworzy korespondencję biurową, korzystając z edytora wchodzącego w skład pakietu biurowego i wysyła ją do druku. W tym samym czasie programista, czekając na zakończenie działania uruchomionego programu obliczeniowego, pisze komunikat do kolegi i przesyła go pocztą elektroniczną. W systemie realizują się więc trzy zadania, pomimo, że na stanowiskach pracują tylko dwie osoby. Wszyscy użytkownicy pracują przy swoich końcówkach, czyli terminalach, za pomocą których komunikują się z komputerem. Zadaniem terminala nie jest wykonywanie poleceń użytkownika, lecz przekazywanie ich do wykonania komputerowi, a następnie wyświetlenie nadchodzących od niego danych. Zadania systemu operacyjnego można najogólniej podzielić na dwie podane niżej grupy. Komunikacja z użytkownikiem, tzn. przyjmowanie, interpretacja i wykonanie polecenia. Zarządzanie fizycznymi zasobami oraz procesami zachodzącymi w systemie, a w szczególności programami wywoływanymi przez użytkownika, łącznym mianem zasobów określa się zarówno fizyczne urządzenia zewnętrzne (np. pamięć masowa, drukarki) jak i pamięć operacyjną oraz czas procesora (procesorów). System operacyjny musi gwarantować poszczególnym programom dostęp do zasobów i rozstrzygać o pierwszeństwie ich wykorzystania. Najprostszy przykład mogą stanowić dwaj użytkownicy, którzy chcą jednocześnie drukować. System ustawia ich zadania w kolejce, drukując je według ustalonego priorytetu (może to być kolejność nadejścia zadań lub ważność danego użytkownika. Podobnie jest z dostępem do innych urządzeń oraz do procesora realizującego poszczególne zadania. W tym ostatnim przypadku rola systemu jest trudniejsza, gdyż musi usuwać zadania zbyt długo zajmujące procesor. Zwykle określony jest pewien maksymalny czas dla każdego zadania, po którym wędruje ono na koniec kolejki. Problematyka tzw. podziału czasu wykracza poza zakres tej strony. Można się z nią zapoznać w podręcznikach dotyczących systemów wielodostępnych.
