Więcej zmysłu historii wykazywali Rzymianie, lecz nawet oni nie planowali daleko naprzód, przynajmniej w sensie^ przewidywania i kontrolowania zmieniającego się świata. Imperium Cezara, raz ustalone, było tak pomyślane, by trwało wiecznie, z drobnymi tylko korektami granic i doskonaleniem struktury politycznej. W taki sam statyczny sposób były pomyślane jako wieczne Platońskie utopie. Na dłuższą metę czas powodował jedynie rozkład. Filozof wyjaśniał szczegółowo, jak jego doskonałe państwo może degenerować się przez timokra- cję w arystokrację, demokrację i w końcu tyranię. Chociaż państwo rozkłada się stopniowo, nie istnieje analogiczny postęp ku doskonałości, jaka została opisana we wcześniejszych księgach Państwa. Utopię może jedynie wprowadzić błysk boskiej interwencji, która umożliwi, że filozofowie staną się królami, i odwrotnie, lecz nie jest ona procesem przebiegającym w czasie.
