Naukowcy opracowali specjalną notację, która pozwala im operować matematycznie wielkimi odległościami, masami i okresami, lecz taka notacja nie przybliża tych wielkich liczb ludzkiemu doświadczeniu. Ten sam problem mają fizycy nuklearni działający w wymiarze mikro, gdyż cząstki lub molekuły, którymi się zajmują, są mniejsze, szybsze, a nawet bardziej efemeryczne niż elektrony w komputerze. Mogą oni wykrywać te cząstki, mierzyć ich właściwości tylko dzięki niezwykle pomysłowym eksperymentom, w których wykorzystują akceleratory cząstek, elektroniczne urządzenia liczące oraz, a jakże, komputery. Za tym całym instrumentarium kryją się skomplikowane narzędzia matematyczne. Fizyk, tak jak specjalista komputerowy, musi używać metod pośrednich do wykrywania zmian, które są zbyt wolne, zbyt szybkie, zbyt wielkie lub zbyt małe dla ludzkiej percepcji.
